cando_admin

Rok szkolny 2020/2021 zapamiętamy bardzo długo. Jest to rok, który uruchomił w nas wszystkich dużo silnych emocji. Zdecydowanie można powiedzieć, że zarówno dzieci,
jak i dorośli, doświadczyli kryzysu.

Przedłużająca się pandemia, wyzwoliła negatywne emocje, w których przeważały lęk, frustracja, rezygnacja i złość. Dotychczasowe sposoby na poradzenie sobie z napięciem,
mogły u wielu z nas okazać się niewystarczające. Najbardziej dotkliwie odczuły to dzieci.
My dorośli, mamy pewne zasoby, wynikające z doświadczenia życiowego, możliwości poznawczych, a także niezależności, wynikającej z wieku. Często mamy opracowane pewne mechanizmy radzenia sobie w sytuacji kryzysowej. Dzieci i młodzież są w zupełnie innej sytuacji. Są zależne od nas, a ich umiejętności samoregulacji emocji, nie są wystarczające. Dlatego tak ważne jest to, w jaki sposób my dorośli pomożemy dzieciom.

Przypomnę w tym miejscu, że kora przedczołowa mózgu, odpowiedzialna za racjonalne myślenie, u dzieci dopiero się rozwija. U młodzieży ponadto mózg doświadcza codziennej reorganizacji, stąd te gwałtowne zmiany nastroju. Pamiętajmy również, że dziecko nie jest
w stanie rozwiązywać problemów, gdy doświadcza złości, smutku lub strachu. Nasze dzieci potrzebują nas dorosłych tu i teraz. Nie w liceum, nie na studiach, nie w przyszłym roku szkolnym, ale teraz, gdy doświadczają trudnych emocji. Czynnikiem chroniącym w kryzysie jest poczucie, że nie jestem z problemami sam.

Koniec roku szkolnego może być trudnym czasem dla naszych dzieci i wyzwaniem jak poradzić sobie emocjami, które mogą budzić się w tym okresie. Jak być bezpiecznym emocjonalnym buforem dla dziecka? Poniżej przedstawię kilka wskazówek:

• nie koncentruj się na ocenach! W tej chwili są naprawdę najmniej ważne;
• twoje dziecko osiągnęło wiele. Powiedz mu, że widzisz i doceniasz wysiłek, który włożyło w naukę;
• zapytaj, czego potrzebuje. Jeśli trudno mu powiedzieć, zachęć, aby wyraziło to na piśmie;
• mów śmiało o swoich uczuciach, że tobie też zdarza się czuć złość lub strach, czy smutek. Jednocześnie pamiętaj, aby swoimi uczuciami nie obciążać emocjonalnie dziecka.
  Kiedy po prostu powiesz, co czujesz, dziecko może doświadczyć, że nie jest samo;
• nie oceniaj – wspieraj!;
• nie zaprzeczaj uczuciom dziecka i nie bagatelizuj ich np. słowami „będzie lepiej”, „weź się wgarść”;

• zaplanujcie angażowanie się w realizację aktywności, sprawiających wam przyjemność i wzmacniających relacje z innymi;
• i na koniec: zadbaj o siebie i swoje uczucia! Tylko wtedy, będziesz w stanie efektywnie wesprzeć swoje

Każda sytuacja potencjalnie stresująca  może być wyzwaniem, ale również okazję do rozwoju. I nie zapominajmy, że to właśnie dobre, bezpieczne, ufne relacje są najlepszą ochroną przed kryzysem.

Patrycja Kochan – psycholog szkolny, pedagog, ekspert Personnel Training Institute © Copyright